Killarney

Naar het ruige zuid-westen

We hebben er voor gekozen om zoveel mogelijk de “Wild Atlantic Way” (WAW) te volgen de komende weken. Deze route kun je op het internet vinden en belooft mooie uitzichten, dus waarom niet! De route wordt overigens goed aangegeven langs de weg. Wel opletten, want met al die bochten rijdt je snel iets te ver door…

Vanuit Cork zijn we via Bandon (N71) richting Baltimore gereden richting de Dromberg Stone Henge naar Skibbereen. De steen cirkel dateert 1000 v.C. en is interessant om te zien. Aangezien we nog nooit in Stonehenge (VK) zijn geweest geeft dit een goed idee hoe dit eruit moet zien. In Skibbereen hebben we het centrum bekeken en inkopen gedaan. Daarna door naar het natuurreservaat Lough Hyne en een mooie (korte) wandeling gemaakt. Vervolgens weer terug via de N71 richting Bantry, Kenmare. Vlak voor Kenmare het Bonane Heritage Park bekeken. Van daaruit verder naar Killarney. Deze route is mooi en aan te raden. Vandaag Iers weer gehad: bewolkt met miezerige regen. Aan het einde van de dag aankomst in hotel Castle Lodge aan de Muckross Road, een mooie plek aan de rand van het centrum. Tassen uit de auto en inchecken; daarna het centrum in en doornemen wat we morgen gaan doen.
Het weer beloofd redelijk te zijn, dus: wandelen. Na een ontbijt met scrambled eggs (“again”) op pad naar Muckross House. Auto parkeren, plaats genoeg. Door naar de hikingroute (#16 Rothers), maar uiteraard eerst even Muckross House bekeken, een mooi kasteeltje tussen het groen. De “Jaunting cars” (éénassige paardekoetsen) staan klaar voor de toeristen, de jockeys zitten wat verveeld te wachten en zijn elkaar de laatste nieuwtjes aan het vertellen voor zover onze kennis van het Iers toelaat :o). Het eerste deel van de hike is een relaxte wandeling ten oosten van Muckross Lake. In een weiland nog een aantal reeën gezien. Daarna loopt de weg onder de N71 door naar de Torc watervallen. Deze waterval bestaat uit meerdere kleine stapjes waar het water naar beneden vloeit. Daarna een flinke kuitenbijter de berg op langs de Owengariff River over de Old Kenmare road. Deze gaat van 215m naar 535 meter over rotsen en houten bielsen die met gaas zijn bekleed; dit loopt goed, maar het blijft opletten. Boven op de top hadden we een mooi overzicht over het gebied. Het weer was gelukkig redelijk goed zoals voorspelt. Na één stuks fruit, koffie, foto’s en een videootje weer terug. De afdaling gaat eerst de berg af via dezelfde weg. Deels weer langs de rivier omlaag en na de brug loop je richting meer. Vlak voor het meer loopt de weg een deel langs de N71 en gaat veel op en neer, niet lekker, maar wel goed beloopbaar. Na ± 2km gaan we de N71 over richting Dinish Cottage voor koffie en zelfgemaakte cake. Het blijkt hier te druk en kiezen ervoor om door te bikkelen. Iets verder lopen we over een brug en zien het water van het meer redelijk krachtig het meer (Lough Leane) instromen. Op het schiereiland lopen we door het Muckross bos met vele oude eiken. Waar je ook kijkt, overal ligt er mos. Ook zijn er aarbeibomen!
Moe en met gevoelige voeten komen we bij Muckross House aan. We hebben ±21km gelopen. Even uitrusten en een bakkie doen, de winkel doorneuzen met wollen mutsen, truien, sokken, lepricauns, ansichtkaarten, etc. Terug naar de Castle Lodge. Daarna door naar de VVV (zeer netjes geholpen) en tijd voor een Iers restaurant: Shephard’s pie (aardappelpuree met rundergehakt) en zalm gegeten, geflankeerd door 2 Carlsberg biertjes. Aan te raden, proost!

De volgende dag hebben we de Ring of Kerry ‘gedaan’. Op tijd weg richting de N70 naar Killorglin. Daarna door via Kells en Cahersiveen door met de ferry naar Knightstown op Valentia Island. Eerst even informatie inwinnen bij de plaatstelijke VVV, alwaar we netjes zijn geholpen en de route bepaald. Eerst naar het kerkje, dan door naar Glenleam voor de botanische tuin. Dit was niet geweldig; wel een grote villa en veel grond, maar zeer matige info (wazig stenciltje) waaruit amper iets te halen viel, mogelijk zijn we te weinig bioloog:( Daarna naar een plek waar de eerste blijk van een lopende viervoeter te zien is in steen, 350 miljoen jaar oud. De schubben van de poten zijn nog te zien! Voor ons interessant, maar als dit je al niet aanstaat kun je je de heen- en terugwandeling besparen. Door naar het lighthouse voor een overzicht over het gebied, maar we zouden hier lang op de guide moeten wachten en dat kan natuurlijk niet op vakantie!. Dan maar door richting The Grotto. Hier werd steen gewonnen dat o.a. in de Westminster Abbey in Londen wordt gebruikt. Nou, leuk, maar ja, hadden we kunnen overslaan. Daarna bezoek aan een boerderij waar ijs wordt gemaakt, jawel, en dit uiteraard getest! Niet overslaan!
Het weer is overigens nog steeds goed, dus door naar de uitzichtspunten van Grokaun Mountain en Fogher Cliffs. Zeer mooi en zeker aan te raden De weg vervolgd naar de brug die het eiland met het vaste land verbind. In Portmagee de weg langs de kust vervolgd richting The Glen over de R567 die ook een deel is van de Skellig Ring. Na Waterville een aantal mooie uitzichten gefotografeerd. Thuis maar zien welke bewaard blijven…
Slingerend door meerdere kleine plaatsjes met loslopende schapen, alles is even fotogeniek. Na Sneem direct de R568/N71 gepakt richting Killarney. Vandaag toch een goede 230km gereden, zeer de moeite waard.Topdag (mede dankzij het ijs natuurlijk:o).

Op de laatste volle dag in Killarney hebben we een bezoek gebracht aan het schiereiland Dingle. Na een lekker ontbijt en tanken bij de ‘buren’ zijn we via de R563, R561 en N86 naar Dingle gereden, ongeveer 2 uur gereden. Aldaar de auto geparkeerd in de haven (betaald parkeren voor € 1,- per uur). Eerst door naar de VVV voor informatie over het eiland en mogelijke wandelroutes.
Vervolgens door Dingle downtown gelopen. Hier heeft men aparte winkeltjes met kunst, lederzaken, brei- en weefattributen. Deze pauze hebben we afgerond met koffie in de pub. 
Via de R559 verder naar Blasket Island Centre. Onderweg stop gemaakt om Beehive Huts te bekijken.
Bij Blasket Island Centre een mooie wandeling langs de kust gemaakt van ±5km: de Dún Chaoin Route. Het weer was perfect voor de wandeling en de uitzichten zijn de moeite waard. Onderweg schapen en koeien met de bijbehorende flatsen, dus ook opletten waar je je voeten neerzet. Daarna verder over het eiland richting noorden via de R559 en R549. Bij Brandon Creek even een korte stop: deze view viel echter tegen en was zeker niet datgene dat we in de reisboeken gelezen hadden. Via de R549 door naar Dingle en de N86 terug naar Killarney.Na een mooie dag hebben we ons getrakteerd op een Indiaas restaurant in het centrum van Killarney: een heerlijke lam biriyani met beef, een prawn biriyani geflankeerd door 2 Cobra biertjes, lekker.
Vandaag zo’n 225 km afgelegd.

 

Foto’s:

BtHip Prev

BtHip Next